Het is 1 juli, de dag waarop de hoogste huurverhoging in 30 jaar tijd wordt ingevoerd, wat betekent dat dit ook de dag is dat onze actie weer van start gaat!
In het kort: waarom actie?
Sinds 1993 zijn de huren gestegen met 141%. 1 juli komt daar nog eens maximaal 5,8 procent in de sociale sector, en 5, 5 procent in de vrije sector bovenop!
In 2024 komen we daarmee uit op een totale huurstijging van 155% in slechts 30 jaar tijd!
De Nederlandse woonkosten behoren inmiddels tot de duurste van Europa!
Het einde van de lastenverhogingen is nog niet in zicht! En dat terwijl onze lonen zijn gematigd!
Op dit moment komt al een kwart van de mensen niet meer rond na het betalen van de huur. Dit aantal neemt in een fors tempo toe, met als gevolg een groeiende schuldindustrie, en stijgende dakloosheid.
De nu genomen ‘maatregelen’ zijn slechts een pleister op een slagaderlijke bloeding.
Ondanks dat de verhuurderheffing, (een belasting verlaging voor verhuurders van 50 woningen of meer die ervoor zou zorgen dat de huren omlaag kunnen) is afgeschaft, zijn compensatie en debeloofde lastenverlichting bijvoorbeeld uitgebleven! Bovendien is deze afschaffing betaald uit de portemonnee van de sociale huurders!
In plaats van het stoppen van lastenverhogingen middels huurbevriezing is er vorig jaar gekozen voor slechts een huurverlaging voor de allerlaagste inkomens & verhoging van de huurtoeslag. Ja, leuk voor een keer, om de zwakste huurders enigszins tegemoet te komen na jaren van uitmelkbeleid.
Maar een sigaar uit eigen doos.
De maatregelen bieden geen oplossing voor de woningcrisis, geen oplossing voor de oneindige lastenverhogingen, en bovendien onderdeel van een verdeel-en-heerstactiek om de onderlinge solidariteit van huurders en de discussie over de huurverhoging voor 1 jaar koest te houden.
Gewone burgers worden uitgebuit en tegen elkaar opgezet. Dit gaat zo niet langer!
Wij, en de duizenden aanmelders sinds het begin van deze campagne, laten het er dan ook niet bij zitten!
Afgelopen jaar heeft onze campagne ervoor gezorgd dat steeds meer mensen succesvol bezwaar weten te maken tegen de huurverhoging.
Daarom gaan wij ook dit jaar vanaf 1 juli door met het weigeren van de huurverhoging!
Wil je ook meedoen? Bekijk dan het Stappenplan !
Samen sta je sterk – solidariteitsnetwerken & woonspreekuren –
Omdat we samen sterk staan zijn er diverse solidariteitsnetwerken waar je je bij kan aansluiten of terechtkan voor vragen en steun. Zij zitten in Amsterdam, Den Haag, Den Bosch, Leeuwarden, Utrecht, Veenendaal en Ermelo.
Wil je zelf een solidariteitsnetwerk oprichten? Dat kan! Wij helpen je graag op weg met onze handleiding voor lokale groepen. Zoek contact met een van de lokale netwerken via de lokale e-mailadressen om te kijken wat jij kunt betekenen.
Naast solidariteitsnetwerken organiseren we in verschillende steden lokale huurdersspreekuren waar je terechtkunt met vragen of actief kunt worden voor de actiecampagne Wij Weigeren de Huurverhoging. Benieuwd wat er bij jou in de buurt wordt georganiseerd? Klik dan hier voor meer informatie.
Nog even alle argumenten op een rijtje: Waarom ook jij de huurverhoging moet weigeren
- Beleid van oneindige huurverhogingen heeft geleid tot onbetaalbare huren voor grote groepen huurders.
Een kwart van de huurders komt financieel niet rond na het betalen van de huur. Dit betreft meer dan 800.000 mensen! - Wel een jaarlijkse huurverhoging, geen jaarlijks onderhoud.
Huurders zien vaak jarenlang geen enkele verbetering van dienstverlening of woongenot, en wonen bijvoorbeeld in huizen met schimmel, tocht en vocht, terwijl hun woonlasten wel blijven stijgen! - De huren stijgen harder dan de lonen.
Sinds 1990 stegen de huren met 141%. De inflatie steeg in die periode met 87% en de gemiddelde stijging van Cao-lonen bleef steken op 93%! - Werkende huurders zien inkomstenstijgingen verdwijnen in de zakken van verhuurders.
Door de huurverhoging te koppelen aan de stijging van de gemiddelde Cao-lonen blijft structurele lastenverlichting uit en wordt het groeiende armoedeprobleem niet aangepakt. - Woonlasten zijn het hoogst voor huurders, en ver boven de Nibud-norm.
Het percentage inkomen dat we aan wonen betalen (de woonquote) is tussen de 36 en 38% het hoogst voor huurders en bovendien ver boven de Nibud-norm van maximaal 30% per huishouden. Ruim 58% van de huurders betaalt meer dan 40% aan woonlasten. - Kwetsbare huishoudens betalen het meest voor de wooncrisis.
Door de huurverhoging wordt de rekening van de wooncrisis neergelegd bij de kwetsbaarste huishoudens, terwijl structurele investeringen (lees: oplossingen) in volkshuisvesting door de overheid, al jarenlang uitblijven. - Inmiddels houden verhuurders sinds 2023 geld over om huurbevriezing te kunnen bekostigen (maar doen dat niet).
Via de verhuurdersheffing, (een belasting voor verhuurders die vijftig woningen of meer exploiteren, waaronder woningcorporaties), hebben verhuurders jarenlang miljarden betaald aan de staatskas. Door afschaffing van deze heffing in 2023 houden verhuurders, zoals woningcorporaties, nu dan ook een smak extra geld over om huurders mee te compenseren door middel van meerjarige huurbevriezing! - Woningcorporaties in spagaat: ze maken geen winst, maar betalen wel winstbelasting.
Gemiddeld gaat er voor iedere sociale huurwoning nog steeds jaarlijks bijna een maand huur aan winstbelasting (vennootschapsbelasting) naar de schatkist. Door de huurverhoging te weigeren geven we zichtbaarheid aan de onhoudbaarheid van dit systeem. - Bestaande huurdersbelangenorganisaties moeten opkomen voor huurders, maar doen dat niet
Organisaties zoals Aedes en de Woonbond, die de stem en de belangen van huurders claimen te vertegenwoordigen, faciliteren het beleid van oneindige huurverhogingen door elk jaar te tekenen voor verhoging van de huren in de Nationale Prestatieafspraken. Tijd om zelf in actie te komen en op te komen voor onze belangen en om zeggenschap en zekerheid op te eisen! - Vermarkting van volkshuisvesting: voor de overgrote meerderheid bittere ellende
De overheid heeft de afgelopen decennia geprobeerd om volkshuisvesting te regelen via marktwerking.Ten eerste, is er hierdoor beleid doorgevoerd waarmee enkele particuliere verhuurders en institutionele beleggers enorme winsten konden boeken via het doorvoeren van een stijging in woonlasten voor huurders. Voorbeelden van zulk beleid zijn het inzetten op steeds hogere aanvangshuren, huurverhogingen bij mutatie en opkoop, het inweven van de WOZ-waarde in de huurprijs, speculatie en jaarlijkse huurverhogingen van rond de 5%. Daarnaast, ten tweede, heeft de vermarkting van volkshuisvesting er ook voor gezorgd dat het aantal sociale huurwoningen sterk is afgenomen en dat het aantal private huur en koop woningen sterk is toegenomen. Bovendien zijn de huur- en koop prijzen van woningen door speculatie en schaarste (lees: marktwerking) nog eens extra fors zijn gestegen.
Degelijke volkshuisvesting is een mensenrecht! Het is tijd dat de overheid zich dit weer gaat herinneren! Voer daarom ook actie en claim je rechten!
Klik voor meer informatie, zoals bronnen en ons stappenplan hier.
NL 
EN